Ok, normaal heb ik een hekel aan mensen die enorm zeuren om niks. Maar voor deze ene keer wil ik echt even enorm met ze mee doen. Klaar voor? Komt ie...
Al enige tijd een nieuwe fenomeen in de trein. De stilte coupe. Ideaal voor als je even rustig een krantje of boek wil lezen. Geen getringel van de gebruikelijke telefoons om je heen. Geen mensen die zo ontiegelijk hard zitten te praten alsof ze met windkracht 10 op de afsluitdijk een gesprek voeren. Gewoon lekker niks, lekker rustig. Mits iedereen zich er aan houdt natuurlijk.
Want sommige mensen zijn zo blind als een koe. Of zo dom als het achtereind van een varken. Okee, de vermeldingen in de trein zijn niet al te groot. Maar in deze bewuste trein hing er een stuk artwork recht voor de neus van veel mensen over het feit dat het een stilte coupe is. En dan toch de volgende situatie:
"Triiing, triiiiing...., shit waar is dat ding... he moppie ben jij het." Wat volgt is een kwartier lang een gesprek over helemaal niks, want tja het is goed te volgen als iedereen voor de rest stil is en de beller aan de andere kant blijkbaar ontvangstproblemen heeft. De laatste 5 minuten waren helemaal van het kaliber, hoe maak ik me belachelijk binnen 5 tellen. " Ja doei he ... doei ... doei he. Nee jij eerst ... nee echt ik hang niet op hoor..... Oh wacht..." En dat dan een stuk of 5 keer. Erg prettig.
De telefoon gaat weer in de tas. Gevolgd door iemand anders die een spelletje met zijn/haar telefoon gaat zitten doen. En dan zo eentje waar je voor elk ding wat je goed of fout doet een dito deuntje te horen krijgt... Kijk ik ken irritante ringtones, maar die houden altijd nog wel een keer op. Deze persoon was blijkbaar nogal goed (of slecht) want het werd een lang spelletje.
Ook deze telefoon werd op den duur weer weggestopt. Gelukkig.
Gevolgd door iemand die ook maar haar levensverhaal met iemand (en de hele trein) wilde delen. Leuk om te weten dat ze met iemand zat te bellen die in een pyama zat (of is het nou piama?). En zelfs helemaal bezweet... Geloof me daar zit ik en de rest van de trein niet op te wachten (denk ik). Maar zoals altijd kan het erger getuige haar volgende telefoontje. "Dus u moet heel nodig plassen? Ja ik ben er over een kwartiertje. Ja maar kunt u dat niet ophouden, ik ben er nog niet." Und so weiter. Wat zij voor de hobby doet hoef en wil ik niet te weten.
Ik wil gewoon lekker van de rust genieten! Deze kreeg ik gelukkig ook. Toen ik uitstapte op een druk perron viel er echt een deken van rust over me heen. Leuk initiatief dat stilte coupe gedoe. Maar de stupiditeit van sommigen zorgt ervoor dat het nooit zal werken vrees ik.
PS om over de aso's die nog steeds staan te roken op een vol perron nog maar te zwijgen...
|
Waar zouden we zijn zonder de NS.... Ik in ieder geval niet bij ProRail 
Tja ook ik leef met je mee... kan mijzelf ook maar moeilijk inhouden als ik dat soort mensen tref... Ik zou ze graag op hun gedrag willen aanspreken, maar daar komen mijn waarden en normen weer om de hoek kijken. Maarja zoals Ernst al zei: Of je bent deel van het probleem, of deel van de oplossing.
oh, wat zijn sommige mensen toch....*aarrghrrghhh* maar die laatste beller, ik gok dat het een verpleegkundige van de thuiszorg was. iemand die mensen in en uit bed moet halen, steunkousen aandoen, wonden verzorgen, etc. die kan haar telefoon niet uitzetten. maar ze kan natuurlijk wel ergens anders gaan zitten.