Zoals al viel te lezen, de Kaiser Chiefs waren (en eigenlijk zijn) in het land! In een uitverkocht Paradiso beukten ze er behoorlijk op los.
Getooid met slaapzak ed aan het eind van de middag al op weg naar Amsterdam. Weer als vanouds gegeten bij Rimini (hij zat er nog ) en door nar Paradiso. Deuren waren al open en zelfs bij de garderobe was de rust opmerkelijk. Eenmaal in de zaal begrepen we waarom. Het was nog extreem rustig. Twee rijen gevuld aan het podium en dat was het.
Niet dat we dat nou heel erg vonden want dan konen wij ook een goed plekje opzoeken. Toch maar in de zaal, mijn kaak moest het maar gewoon vol kunnen houden.
Om kwart over 7 begon het eerste voorprogramma al, The 1990's. Klonk lang niet verkeerd als opwarmertje. Jammer dat veel mensen er waarschijnlijk weinig van mee hebben gekregen want de zaal was nog steeds behoorlijk leeg na de half uur durende set. Ombouwen en dan the Apples in Stereo. Halverwege de set toch maar mijn oordopjes uit mijn tas gaan halen. Komt niet vaak voor dat ik echt pijn heb vanwege het volume, maar dit was toch de uitzondering. En dan ook nog eens compleet verkerd gemixed. Als iemand een couplet/refrein heeft kunnen verstaan mag hij/zij zich melden, mij lukte het niet.
Iets voor half tien kwamen dan de mannen van KC het podium op. Onder luid gejuich en opgezweept door de zanger trapten ze meteen af met Everyday I love you less and less . En om de sfeer nog wat verder op te krikken. Als derde van de avond meteen Ruby. Oftewel stuiteren als een tijgertje.
Na zo'n 50 minuten zat, ondanks de vooraf redelijk vol ogende setlist, het er alweer op voor de mannen. Na veel geklap kwamen ze dan toch nog terug voor 2 nummertjes met als afsluiter Oh my god . Hoogtepunt was toch wel halvewege toen de zanger zit had in een koud biertje. De blikjes op het podium waren waarschijnlijk wat te warm geworden. Wat doe je dan? Je geeft een seintje naar de bar achter in de zaal. Vraagt aan de mensen voor je of ze de handen omhoog doen. Et voila, al crowdsurfend op weg naar de bar. Daar aangekomen in de meegenomen microfoon: "A Heineken, please". Ik zie volgens mij kansen voor een commercial.
Om iets over half 11 dus al klaar. En dus ruim genoeg tijd om nog naar Brabant te gaan. Zelfs Tilburg was nog te halen. Slaapzak dus voor niks meegenomen riepen we al. Mocht het concert namelijk langer hebben geduurd kon ik of in Amsterdam zelf of in Den Bosch blijven slapen.
Tot aan Amsterdam Amstel geen enkel probleem. Trein kwam op tijd binnen en begon voortvarend aan de reis. Echter tussen A'dam en Utrecht ging de vaart eruit welke pas ongeveer bij Geldermalsen werd terug gevonden. Normaal gesproken komt deze trein om 0:06 aan in Den Bosch en gaat mijn aansluiting om 0:20. Echter door het stapvoets rijden kwamen we om 0:22 binnen rijden op Den Bosch. En drie keer raden welke rode lampjes er in de verte de bocht om reden.
Juist, de trein naar Tilburg was net weg. Er stond al iemand van de NS paraat die er zelf ook geen drol van snapte dat ze hem hadden weggestuurd, maar goed. Hij ging taxi's bellen. Voor in totaal zo'n 20 man die stonden te blauwbekken in de kou.
Uiteindelijk kwam onze taxi-bus naar Tilburg bijna een uur nadat we uit de trein waren gestapt. Reken daar og de reistijd bij en dan kun je zelf wel inschatten hoe laat ik uiteindelijk thuis was. En dat allemaal dankzij 1 iemand die het sein op groen durfde te zetten waar hij eigenlijk gewoon van de knop af had moeten blijven. "You blithering idiot!"
) en door nar Paradiso. Deuren waren al open en zelfs bij de garderobe was de rust opmerkelijk. Eenmaal in de zaal begrepen we waarom. Het was nog extreem rustig. Twee rijen gevuld aan het podium en dat was het.
Jeeemig, een uur nog moeten wachten?? Had me maar gebeld!