Vandaag is het dierendag. En het beestje waar we binnen ons gezin de afgelopen weken toch veel aan hebben gedacht is gelukkig weer thuis bij zijn baasje.
Al eerder vertelde ik over Jarod, de pup van mijn broer. Na weken van dierenleed door een niet nader te noemen dierenbeul is Jarod gelukkig weer thuis.
Om bij het begin te beginnen. Zo'n 10 weken geleden brak het beestje in al zijn onstuimigheid zijn pootje. Op zich kan gebeuren, dus mijn broer naar de dierenarts. Het was volgens de dierenarts een mooie breuk en hij heeft dan ook zelf de pinnen erin gezet zodat het bot weer kon helen. Echter de dag voor mijn broer Jarod op kon halen ging het mis. De pin was losgeschoten en stak uit het pootje van de hond. Meteen opnieuw een operatie om de poot opnieuw te fixeren.
Op zich dit kan nog allemaal. Dat die pin losschiet zou niet moeten kunnen, maar soms gebeuren dingen die niet mogelijk lijken te zijn. Alleen toen begon dus al het gezeik. De dierenarts bleef maar verklaringen afgeven die niet overeen kwamen met het dossier. Mijn broer kreeg niet alle foto's om naar een andere dierenarts te gaan voor een second opinion. En de foto die hij wel meekreeg gaf een beeld waar mijn maag nog van omdraait. Die tweede set met pinnen waren gewoon door spieren en alles heen gewerkt. Hoe diervriendelijk kun je zijn!
Toen na lang wikken en wegen wat te doen mijn broer Jarod op wou halen zodat die andere dierenarst de pinnen eruit kon halen kreeg hij doodleuk te horen dat dit niet mogelijk was. Ze hadden diezelfde ochtend op eigen initiatief de pinnen er maar vast uit gehaald. Hoezo je eigen prutswerk verdoezelen? Nee het verhaal klopt van geen kanten en stinkt behoorlijk.
Kijk dat mijn broer inmiddels die dierenarts niet meer mag mag duidelijk zijn. En dat hij dan een gesprek wil over Jarod maar dan absoluut niet met die beul moge ook duidelijk zijn. Maar als je dan daar komt voor dat gesprek en je krijgt als opmerking dat je toch dat gesprek moet doen met die beul omdat de andere dierenartsen "te geëmotioneerd" zijn dan zakt ook je broek af. Het is toch je beroep? In voor- en tegenspoed ben je dierenarts. En ja daar horen ook wel eens minder leuke gesprekken bij. Dus dat argument is in mijn ogen weer het bewijs dat dit hele verhaal met leugens aan elkaar hangt.
Maar zoals ik al begon. Jarod is gelukkig weer thuis. Ramon, ik wens jou en Jarod heel veel plezier en geef Jarod een flinke knuffel van me en wens hem beterschap. Ik hoop en zal hem vast snel wel weer zien. Fijne dierendag Jarod!
|
Even een aanvulling. Hij heeft 6 weken geleden zijn poot gebroken.
Naturlijk 6 weken geleden, zo'n 10 weken geleden kwam Jarod bij jou... foutje van mij 
Ook ik leef erg mee... Er is ook gewoon niks van te begrijpen dat dit kan gebeuren!
Ramon en Jarod, nog heel veel liefde, plezier en een lang en pijnloos bestaan samen. Jullie hebben al genoeg meegemaakt. Ik heb met jullie meegeleefd, wat hier gebeurd is is met geen pen te beschrijven, groet Margot